Një shaka para çdo përgjigjeje, një buzëqeshje që ç’dramatizon gjithçka që rrethon futbollin. Didie Deshamp (Bajon, 1968) kërkon të jetë i pari që do të jetë kampion i Europës si protagonist në fushë (2000) dhe si trajner.
Gjermani Berti Vogts, trajner në titullin e fundit evropian të Gjermanisë (1996), ishte në ekipin e vitit 1972, por nuk luajti asnjë minutë. Didie e kishte shumë afër në Saint-Denis në vitin 2016, por goli i portugezit Eder ia mohoi. Që atëherë ata kanë atë gjembin në këmbë: “Ishte e vështirë”. Pas asaj buzëqeshjeje ka një histori të jashtëzakonshme njerëzore të këtij francezi, që nuk e ka ekspozuar kurrë jetën e tij personale. Vdekja kaloi në rrugën e tij shumë shpejt. Dhe dy herë madje. Krishtlindjet në shtëpinë e tyre nuk kanë qenë kohë për gëzim që nga viti 1987. Familja e tij po përgatitej për të festuar festat në Angle.
Më 21 dhjetor, vëllai i tij Filip mori fluturimin “AF 1919”, të linjës Bruksel-Bordo. Nisja, në orën 12:30, ndodhi normalisht, por avioni me të cilin udhëtonte vëllai i Didie Deshampit nuk u ul kurrë. Moti i keq e ndërlikoi manovrën dhe piloti nuk ishte në gjendje të parandalonte rrëzimin e avionit. Të 16 pasagjerët (13 pasagjerë, piloti dhe një stjuardesë) humbën jetën. Didier Deshamp ishte 19 vjeç kur mori këtë goditje që do ta shënjonte përgjithmonë karrierën dhe jetën e tij. Por nuk ishte hera e parë që jeta i tregoi anën e saj më mizore. Tri vite para atij aksidenti fatal të të vëllait, duke luajtur në ekipin e të rinjve të Nantës, ai ndërtoi një miqësi solide me Marsel Desai. Më 16 nëntor 1984, vëllai i Desai, Set Adonko, u vra në një aksident me makinë. Ai gjithashtu luajti në ekipin e të rinjve të Nantës. Asnjë menaxher ekipi nuk kishte guximin t’i thoshte Desaisë.
Në moshën 16-vjeçare, Deshamp mori këtë përgjegjësi të vështirë. Ndoshta kjo është arsyeja pse lëkura e Deshampit është më e ashpër se normalja dhe ai i duron kritikat pa u mërzitur, që në këtë euro nuk kanë qenë të pakta. Kampioni i botës në vitin 2018 si trajner, siç ishte dhe lojtar në vitin 1998 në fushë, dhe i dyti në Katar, e ka ditur prej kohësh që futbolli është pikërisht ai, futbolli. Dhe se gjërat e jashtëzakonshme në jetë nuk varen nga një qëllim apo një ndryshim.
